یکی از وظایف مهم هر والدینی، احترام به شخصیت کودکشان است. رسول اکرم (ص) می‌فرماید: “اکرموا اولادکم و أحسنوا آدابهم؛ به فرزندانتان احترام بگذاريد و با آداب و روش پسندیده با آن‌ها معاشرت نمایید.
کودکانی که قبل از آمدن به مدرسه به مقدار کافی امنیت و محبت لازم را ندارند
آسیب‌هایی را می‌بینند که بعضی‌اوقات قابل جبران نیست.
-
توجه به استقلال‌طلبی کودکان:
استقلال‌طلبی کودکان از همان دوران کودکی شروع به رشد کردن می‌کند.
که خانواده زمینه را برای رشد آن فراهم می‌کند. آزادی‌هایی به آن‌ها می‌دهند که این آزادی‌ها باید محدود باشد.
این آزاد بودن کودکان و نوجوانان باعث می‌شود آن‌ها حق انتخاب داشته باشند و زمینه‌ای برای شکوفایی استعدادهای آن‌ها باشد.
کنترل کردن زیاد اعتمادبه‌نفس کودک و نوجوان را از بین می‌برد.
2.پرورش شخصیت کودکان:
روش‌های مختلفی برای پرورش شخصیت کودکان وجود دارد که یکی از مهم‌ترینشان سلام کردن و بازی با آن‌هاست.
حضرت علي(ع) می‌فرماید: “مَنْ كانَ لَهُ وَلَدٌ صَبا؛ كسي كه كودكي دارد بايد در راه تربيت او کودکانه رفتار نمايد.
از عوامل دیگر تربیت فرزند در دوران (مدرسه و اجتماع) است که هرچند مهم هستند اما همان مواظبت‌های اول کار است که باعث هوشیاری فرزند می‌شود.
مراقبت‌های دوره مدرسه، انتخاب دوستان مناسب باعث می‌شود تا از خطرات وارد شدن به اجتماع جلوگیری شود.
-
اظهار محبت:
اولین نیاز روانی کودک و نوجوان مهر و محبت و دوست داشتن آن‌ها است. هر کودک و نوجوانی برای اینکه امنیت داشته باشند، باید مورد محبت قرار گیرند.
محبت و عشق باعث دلگرمی در زندگی می‌شود.
امنیت باعث گستردگی روابط می‌شود و باید رفتار صحیح در رابطه با آن آموخته شود. یک رابطه خوب همراه باگذشت و مدارا، از سازنده‌ترین رابطه‌هاست.
که البته باید در محبت به فرزند تعادل باشد.
-
جهت‌دهی مثبت به احساسات:
تشویق کردن آن‌ها برای کارهاي ارزشی و پسندیده باعث دلگرمی می‌شود و احساس ارزشمند بودن دارند.
ارزش‌های مثبت موجب روی آوردن فرزندان به گرایش‌های دینی می‌شود.
-
درونی کردن ارزش‌های دینی و اخلاقی:
